Αυτή είναι η αρχή του isofia…
Μου φαινόταν πάντοτε λίγο αστείο το ότι αν και με λένε Σοφία, περνώ το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου προσπαθώντας να κατανοήσω την ζωή και να ανακαλύψω την ίδια την σοφία, μέσα από διαφορετικά διδάγματα και φιλοσοφίες. H ίδια η λέξη «φιλοσοφία» προέρχεται από το «φιλεῖν» (αγαπώ) και την «σοφία», πράγμα το οποίο με καθιστά πραγματική φιλόσοφο, ακόμα κι αν οι ιδέες μου δεν εμπίπτουν πάντα στο ακαδημαϊκό πεδίο.
Ενόσω ζούσα για κάποια χρόνια στις ΗΠΑ, ήδη από τις αρχές του 2000, με εξέπληττε πάντοτε – και για να είμαι ειλικρινής – ένιωθα και να προσβάλλομαι λίγο από το ότι αρκετοί άνθρωποι δεν γνώριζαν την έννοια της λέξης Σοφία. Και νομίζω ότι αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα στον κόσμο μας: όχι το ότι οι δεν γνώριζαν την σημασία του ονόματός μου, αλλά το ότι όλοι μας ζούμε βάσει των δικών μας υποθέσεων για την πραγματικότητα νιώθοντας, παράλληλα, θιγμένοι όταν οι άλλοι δεν συμμερίζονται τις ίδιες υποθέσεις με εμάς.
Όχι μόνο υποθέτουμε ότι αυτό που σκεφτόμαστε είναι ακριβές κι αληθινό, αλλά υποθέτουμε ότι το ίδιο πιστεύουν κι οι άλλοι (ή τουλάχιστον, θα έπρεπε να πιστεύουν)!… Το οποίο είναι ακόμα πιο τρελό, εάν το αναλογιστεί κανείς! Εμπιστευόμαστε τα μάτια μας για να διακρίνουμε την πραγματικότητα, ακόμα κι όταν η Βιολογία και η Φυσική μάς επισημαίνουν ότι βλέπουμε μόνο το 1% αυτού που συμβαίνει γύρω μας.
Έτσι, παρόλο που γνωρίζουμε ότι μας διαφεύγει το 99% των διαθέσιμων δεδομένων, σχεδόν ποτέ δεν αμφισβητούμε τις σκέψεις μας ή τις πεποιθήσεις μας. Θεωρούμε κάθε μας σκέψη δεδομένη, στερώντας μας, έτσι, το αόρατο 99% και γεμίζοντας τα κενά με τις δικές μας σκέψεις.
Μία από τις αγαπημένες μου ρήσεις είναι αυτή του Σωκράτη:
“Έν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα”.
Πόσο πιο διαφορετικά θα ζούσατε τη ζωή σας εάν γνωρίζατε ότι είστε τόσο αδαείς και τόσο σοφοί ταυτόχρονα όσο κι ο Σωκράτης;…
Αρχικά, θα ζούσατε με τον ενθουσιασμό, την ενέργεια και την αγνή, άνευ όρων αγάπη και περιέργεια ενός μωρού. Διότι μία από τις βασικές διαφορές ανάμεσα σε εσάς και σε ένα μωρό (εκτός από το ότι εσείς είστε πολύ μεγάλοι κι αυτό πολύ μικρό) είναι ότι ένα μωρό γνωρίζει το εξής: ότι δεν γνωρίζει τίποτα. Γι’αυτό και ζει μέσα σε έναν συνεχώς καινούριο κόσμο όπου τα πάντα μοιάζουν μαγικά και μυστηριώδη… Έναν κόσμο όπου τα πάντα περιμένουν να ανακαλυφθούν. Γι’αυτό και τα μωρά είναι πάντοτε τόσο περίεργα και πρόθυμα να εξερευνήσουν.
Πότε ακριβώς αρχίσαμε να νιώθουμε περισσότερο φόβο για τη ζωή και λιγότερη περιέργεια;
Πότε φτάσαμε από μία κατάσταση έμφυτης ευτυχίας (εκτός από τις περιπτώσεις που ως μωρά πεινούσαμε, χρειαζόμασταν κάποιον να μας αλλάξει ή ήμασταν κουρασμένα) σε μία κατάσταση δυσαρέσκειας – ή ακόμα και ανίας – για τη ζωή μας;
Ελπίζω ότι, μέσω αυτού του blog, όλα αυτά που έμαθα – κι εξακολουθώ να μαθαίνω στην καθημερινή μου ζωή – μέσα από χρόνια προσωπικής εξερεύνησης, θα αποτελέσουν την σπίθα που θα ανάψει μέσα σας… Την σπίθα της εσωτερικής γνώσης με τη μορφή μιας νέας σκέψης, μιας καινούριας ιδέας, καθώς και το έναυσμα για την επανασύνδεση με την δική σας υπαρκτή σοφία.
Τέλος, ελπίζω ότι όλα αυτά θα σας βοηθήσουν να ανακαλύψετε τον δρόμο της επιστροφής προς τα μέσα σας… Εκεί όπου θα αρχίσετε και πάλι να νιώθετε περισσότερο περίεργοι παρά φοβισμένοι.
Προκειμένου να σας βοηθήσω προς αυτή την κατεύθυνση, θέλω να σας προτείνω να αφιερώστε λίγο χρόνο για να σκεφτείτε αυτά που θα διαβάζετε σε κάθε blog. Διαβάστε τα ξανά και ξανά, γνωρίζοντας ότι το μοναδικό ουσιαστικό νόημα του να διαβάζει κανείς τις σκέψεις κάποιου άλλου είναι για να αφυπνίσει την δική του εσωτερική σοφία… Για να ελευθερώσει την «σοφία» μέσα του. Διαφορετικά, το να διαβάζει κανείς τις σκέψεις και τις φιλοσοφίες των άλλων δεν έχει κανένα νόημα, όπως ακριβώς και το να τρώτε μόνο ζάχαρη και να περιμένετε να σας δώσει ενέργεια χωρίς, όμως, να παχύνετε. Προκειμένου κάτι να σας αγγίξει σε βαθύτερο επίπεδο, θα πρέπει να διατρέξει την απόσταση από το νου σας προς την καρδιά σας.
Γι’αυτό, λοιπόν, σας προσκαλώ να με ακολουθήσετε σε αυτό το ταξίδι – όχι μόνο μέσω των δικών μου σκέψεων και στοχασμών, αλλά καθ’όλη τη διάρκεια της διαδρομής από το νου σας προς την καρδιά σας – εκτός νοητικών ορίων, προς μία βαθύτερη πραγματικότητα.
Ας ξεκινήσει, λοιπόν, η περιπέτεια!
I, Sofia
